رضا ایرانمنش: روز های کرونایی به یاد شرایط جانبازان قطع نخاعی بیفتیم - مجله آزمون اول

از وبسایت وزارت بهداشت درمان آموزش پزشکی دیدن نمایید.

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، رضا ایرانمنش که از سال های دفاع مقدس یادگاری هایی دارد، در مصاحبه با بهار همدلی رادیو ایران گفت: من فقط نام جانباز را با خود یدک می کشم، آن هایی که جانباز واقعی هستند، قابل قدردانی هستند. همدلی در جبهه ها این روز ها به خوبی نشان داده می شود. در زمان جنگ اگر همدلی همرزمان نبود، 8 سال که نه 80 سال دیگر هم به آنچه شایسته کشورمان بود نمی رسیدیم و نگذاشتیم یک وجب از خاک ما دست اجنبی ها بیفتد و دست آن ها به نوامیس ما برسد.

وی ادامه داد: گاهی اوقات من ناراحت می شوم، چون می گفتند که جوانان ما را به آنجا می برند و روی میدان مین می فرستادند؛ در صورتی که این خود یک چالش بود. شبی که عملیات داشت لو می رفت و زمان نبود که بچه های تخریب بخواهند میدان مین را معبری بزنند اینجا بود که یک ایثار و از خودگذشتگی و همدلی رخ داد.

این هنرمند کشورمان تاکید کرد: عده ای از بچه ها می گفتند ما با پا های خودمان می رویم و مین ها را منفجر می کنیم. ما چند نفر فدا شویم بهتر از این است که یک گردان برایش اتفاقی بیفتد. همدلی که این روز ها دیدم، من را به یاد آن روز ها انداخت. من در شبکه دوم سیما، پزشک خودم را دیدم که بیش از 45 روز است که منزل نرفته است و در بخش کرونای بیمارستان در حال خدمت رسانی است. یادم آمد که ما در زمان جنگ سرداران بسیاری داشتیم که تکرار نمی شوند.

وی در سرانجام مطرح نمود: از گوشه و کنار می شنویم که مردم می گویند خسته شدیم و در قرنطینه ایم و دیگر بس است. آمدن بیرون هم جان خودمان را به خطر می اندازد و هم باعث می شود که زنجیره انتقال بیماری ادامه پیدا کند. برخی می گویند زمان سربازی روز های سختی است، اما وقتی می گذرد سال ها بعد می گویند که یادش بخیر کاش آن روز ها برمی گشت. ما می توانیم در منزل راه برویم، کتاب بخوانیم، اما بدانیم برخی جانبازان ما که قطع نخاع گردنی هستند، روی تخت خوابیده اند. کمی دل مان را کنار دل شان بگذاریم و بدانیم آن ها چه می کشند شاید با دانستن شرایط آن ها تحمل شرایط برایمان راحت تر شود.

pariblog.ir: پری بلاگ | در دنیایی از وبلاگ ها و وبسایتهای خبری و علمی چرخی بزنید